Grabów nad Prosną
Kościół Parafialny pod wezwaniem Niepokalanego Serca NMP i Św. Mikołaja przy ulicy Grodzkiej, murowany 1662-1684r. pokryty dachówką żłobkowatą, został spalony w 1830 r. obecny kształt o zatartych cechach barokowych, nadała odbudowa w 1870 r. 3-nawowy bazylikowy z prezbiterium dwuprzęsłowym, niższym od nawy głównej, zamkniętym wielobocznie. Trzyprzęsłowy korpus nawowy nakrywa sklepienie kolebkowe z lunetami. Nawy boczne od nawy głównej oddzielają półkoliste arkady wsparte na filarach. Ściany naw i filary oddzielone są zdwojonymi pilastrami. Od strony południowej na przedłużeniu nawy bocznej, znajduje się kwadratowa kaplica, 2 ołtarze barokowe XVIII/ XIX w, witraże Jana Piaseckiego. Z zewnątrz elewacje boczne są oszkarpowane. Przy wejściu na plac kościoła ustawiony jest wysoki unikalny krzyż drewniany z 12 ludowymi rzeźbami Pawła Brylińskiego z 1858r.
Kościół Klasztorny pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP wraz z zabudowaniami klasztornymi. Zespół klasztorny pofranciszkański pochodzi z XVII w. budowę prowadzono w latach 1642-58,murowany, po spaleniu odbudowany w latach 1733-1741, jako późnobarokowy, elewacja odrestaurowana w latach 1998-2000.
Kościół klasztorny OO. Franciszkanów – jak niegdyś tak i dzisiaj stanowi najokazalszą budowlę Grabowa. Kościół klasztorny należy do świątyń wczesnobarokowych, chociaż fasadę kościoła i urządzenie wnętrza przekształcono w późnym baroku. W swej zasadniczej bryle jest tradycyjny, należy do budowli jednowieżowych z prezbiterium zwróconym ku zachodowi z wieżą w fasadzie wschodniej. Jest budowlą jednonawową z nieco węższym i niższym zamkniętym półkoliście prezbiterium. Od frontu zamyka bryłę kościoła szerszą od korpusu nawowego, jednowieżowa, parawanowa, na pozór skromna fasada. Zdobią ją zwielokrotnione na osi głównej i zdwojone przy narożach pilastry toskańskie, dźwigające doryzujące belkowanie z wydatnym gzymsem i fryzem ozdobionym ponad pilastrami i w części środkowej tryglifami. Fasada jest trójkondygnacyjna a na jej środkowej osi wznosi się wieża ujęta w spływy, flankowana przysadzistymi obeliskami. Cały budynek kościelny nakrywają dwuspadowe dachy. Wewnątrz wydłużone prezbiterium kościoła, nakrywa sklepienie ceglaste, zdobione skromną dekoracją stiukową. Prezbiterium całą swoją szerokością, za pomocą półkolistej arkady, otwiera się ku szerszej i wyższej, trójprzęsłowej nawie kościoła, nakrytej sklepieniem kolebkowym z lunetami. Ściany nawy dzielone są głębokimi (ok. 1m) arkadowymi wnękami i parami toskańskich pilastrów, ponad którymi całe wnętrze obiega pełne belkowanie. Okna w nawie umieszczone są w dwóch poziomach – dolne w głębokich wnękach a górne w polach tarczowych lunet. Dodatkowym elementem architektonicznym dodającym efektu oszczędnej architekturze wnętrza kościoła pofranciszkańskiego jest chór muzyczny o parapecie wklęsłowypukłym, zdobiony bogatym profilowanym z płycinami, wsparty na dwóch filarach podtrzymujących trzy arkady zamknięte pół kolistym łukiem.
Od południowej strony przylegają do kościoła wzniesione po 1642r. zabudowania klasztorne. W 1715r. wraz z kościołem zniszczone przez pożar. Odbudowano je wcześniej niż bryłę kościoła, bowiem, już w latach 1723-1726. Pierwotnie były to zabudowania wzniesione prawdopodobnie na planie czworoboku. Do dnia dzisiejszego zachowały się tylko dwa skrzydła klasztoru, które rzutem swym są zbliżone do litery T. Dłuższe skrzydło jest równoległe do bryły kościoła, a przylegające do niego krótsze skrzydło łączy się z kościołem. Budynek klasztorny jest dwukondygnacyjny, jednotraktowy z korytarzem. Mniejsze pomieszczenia budynku i korytarz nakrywa sklepienie krzyżowe, natomiast większe sale – sklepienie kolebkowe z lunetami. Nieskore sklepienia zdobi skromna dekoracja stiukowa.
Kościół Ewangelicki, 1887, mur nie tynkowany, neogotycki, kwadratowa wieża z 8 – bocznym hełmem ostrosłupowym, obecnie nie czynny.
Dwór z XVIII/XIX w. murowany obecnie Urząd Miasta i Gminy. Przebudowany w początkach XX w. przez jego kolejną właścicielkę Elizabeth von Heydebreck. Zbudowany na rzucie wydłużonego prostokąta, parterowy, nakryty został wysokim czterospadowym dachem z otworami okiennymi i wieżyczką w szczycie. Lekkości nieco ciężkiej bryle dworu nadają piętrowe, trzyosiowe ryzality umieszczone na osi fasad. W fasadzie zachodniej ryzality podzielone są pojedynczymi pilastrami, w fasadzie wschodniej parzystymi. Dwór położony jest w parku krajobrazowym założonym ok. 1880r. W zachodniej części parku, na południe od dworu znajduje się jednokondygnacyjny, wydłużony budynek tzw. "rządcówki" zbudowanej w początkach XIX w.
Synagoga z 1857r. znajduje się przy ulicy Kępińskiej. Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta. We wschodniej części znajdowała się sala modlitewna, a zachodniej przedsionek nad którym znajdował się babiniec. Do dnia dzisiejszego zachował się częściowo wystrój zewnętrzny oraz niewielka apsyda we wschodniej części. Wykuto nowe otwory okienne. Na jednej ze ścian znajduje się tablica upamiętniająca istnienie synagogi.
Bobrowniki
Kościół Filialny p.w. Św. Barbary z 1735r. drewniany, odnowiony w 1832r. i 1910r., dach gontowy z wieżyczką na sygnaturkę, wewnątrz stara polichromia ze scenami z życia Św. Barbary, w ołtarzu głównym obraz Św. Barbary z poł. XVII w.
Dzwonnica z I poł. XIX w. murowana, klasycystyczna w kształcie muru z wnęką.
Bukownica
Kościół parafialny p.w. Św. Apostołów Filipa i Jakuba 1721r., mur po spaleniu odbudowany w 1776, 1- nawowy, wieża przebudowana 1863r. na neogotycką, wyposażenie wnętrza barokowe z 2 poł. XVIII w., 2 gotyckie rzeźby apostołów. Prezbiterium dwuprzęsłowe, zamknięte prosto, nakryte sklepieniem kolebkowo-krzyżowym i nieco szerszej i wyższej dwuprzęsłowa nawa, nakryta sklepieniem kolebkowym z lunetami.
Chlewo
Kościół parafialny p.w. Św. Marcina z 1651r. drewniany, dachy gontowe z szerokim okapem, od zachodu niska wieża, wewnątrz rzeźby z XVI w. na belce tęczowej, 3 ołtarze barokowe, krucyfiks z 1653r. To kościół jednonawowy o prezbiterium zamkniętym wielobocznie, węższym od nawy. Zewnątrz jest oszalowany.
