Pojęcie zarządzanie w tradycyjnym rozumieniu to permanentny proces decydowania. W sytuacjach kryzysowych zarządzanie ma na celu zwiększenie poczucia bezpieczeństwa i efektywności prowadzonych działań ratowniczych.
Termin zarządzanie kryzysowe pojawił się w Polsce po powodzi w 1997 r. Po tej dacie podjęte zostały doraźne regulacje prawne, które częściowo poprawiły sytuację w tym zakresie, ale nie stworzyły podwalin pod budowę kompleksowego systemu ochrony ludności. Jedną z prób uregulowania tej problematyki jest ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (ZK).
Nasz kraj oparty jest na systemie administracji publicznej, która w czasie wystąpienia sytuacji kryzysowej przejmuje rolę koordynującą w zależności od poziomu na jakim wystąpiło zagrożenie. Każdy z poziomów administracji inaczej będzie definiował sytuację kryzysową i uzależniał ją odpowiednio od skali zagrożenia jakie sytuacja będzie powodowała.
Definicję zarządzania kryzysowego zawiera przywołana powyżej ustawa ZK – „jest to działalność organów administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej".
W celu uporządkowania procesu zarządzania kryzysowego przyjmuje się postępowanie zgodne z czterema fazami:
1. Faza zapobiegania – polega na podejmowaniu działań wyprzedzających, które pozwolą na wyeliminowanie i zredukowanie wystąpienia sytuacji kryzysowej oraz ograniczenie jej skutków. W jej ramach dokonuje się w szczególności:
2. Faza przygotowania – polega na planowaniu wszelkich możliwych sposobów reagowania w przypadku wystąpienia konkretnych sytuacji kryzysowych, w szczególności:
3. Faza reagowania – polega na podjęciu działań w zakresie udzielenia pomocy poszkodowanym oraz działań prowadzących do ograniczenia strat i zniszczeń, w szczególności:
4. Faza odbudowy – polega na prowadzeniu działań przywracających stan pierwotny, stan sprzed wystąpienia sytuacji kryzysowej. Dzieli się na działania krótkofalowe - zapewniające minimalny standard poszkodowanym i działania długofalowe- zapewniające odbudowę zniszczonych miejsc wraz z ich zabezpieczeniem przed zniszczeniem w przypadku wystąpienia po raz kolejny sytuacji kryzysowej. Do działań podejmowanych w ramach tej fazy należy w szczególności:
Podsumowując, aby uniknąć, a raczej co bardziej prawdopodobne zminimalizować prawdopodobieństwo wystąpienia sytuacji kryzysowej musimy nauczyć się z nią żyć i postępować. W tym celu potrzebne są nam procedury i wytyczne, które stworzą „podręcznik najlepszych praktyk”. Taki podręcznik stworzyła ustawa o zarządzaniu kryzysowym nazywany Planem Zarządzania Kryzysowego, zgodnie z zapisem w art. 5. Powyższe Plany sporządzane są na wszystkich poziomach władzy - centralnym, wojewódzkim, powiatowym oraz gminnym.
M.N.
Zmień kontrast" 
Zmień wielkość czcionki
